Merhaba,
Türkiye ekonomisindeki en tehlikeli sonuç göstergelerden kabul edilen satIn alma gücü, bütün reklam kokan artış açıklamalarının gölgesinde enflasyona yenildi. Üstelik düz mantıkla baktığınızda en azından alanın ezildiği bir ortamda, maaşı verenin kazançlı çıkması gerekir değil mi?
Ne yazık ki tablo orada da benzer halde oluştu. Önce maaş alanlardan başlamış olalım. TÜİK kaynaklı ikinci çeyrek işgücü girdi endekslerine baktığınızda an itibariyle yüzde 80 civarında açıklanan resmi enflasyona bakılırsa bile yüzde 56,9 ile geride kaldı.
Saatlerce TV ekranlarında ya da meydanlarda ifade edilen, çalışanı ezdirmedik tezi de böylece çökmüş oldu. Daha zorlu olan ise açıklanan resmi enflasyon rakamının, eriyen satIn alma gücü karşısında, daha doğru bir tabirle gerçek enflasyon karşısında daha ezici bir etki yaratmış olması.
Resmi rakamlara baktığınızda yüzde 23 civarı gözüken azalan satın alma gücünün, sokak enflasyonunun yüzde 175 civarında bulunduğunu dikkate alarak yorumlarsanız, önümüzdeki süreçte insanların fakirleşmesinin yanında, iç piyasanın büyük bir tehdit altında, kredi borç ödemelerinin de yüksek risk gölgesinde yol aldığını görürsünüz.
Peki çalışan kesim ücretleriyle yaşamını idame ettiremiyor da, az para veren firmalar bu işten kazançlı mı çıktı? Orada da herhangi bir iyileşme yapılmadı. Yani realist anlamda ne vergilerden ne de sigorta primlerinden bir destek sağlanmadı.
Zaten bir çalışan maaşının yarısı kadar ekstradan devlete ödeme meydana getiren işletmeler, yaşanmış olan artışlar karşısında sadece bırakıldı. Üretici enflasyonunun tekrar resmi istatistiklere göre yüzde 65 düzeyinde yansıtılamayan bir kısmı olduğunu düşünürseniz, verdikleri parayla ne çalışanlarını mutlu edebildiler, ne de yansıyan yükün altından kalkabildiler.
Böylesi bir tablonun üreten bir ülke fotoğrafı içinde sürdürülebilmesi olası değil. Zaten bu nedenle esnaf borç yapılandırması talep ederken, firmalar krediye ulaşamadıklarından dert yanıp, krediyi de genel giderlerinde kullanacaklarını sinyalini veriyorlar.
Türkiye’nin bir an ilkin veri gerçeğiyle yüzleşip, daha sonrasında insanların satın alma enerjisini yükseltecek hamleler yaparken, işverenlerin de istihdamını teşvik edecek bir yapılanmaya girmesi gerekiyor. Bunun da altın anahtarının planlı bir iktisat olduğunu biliyoruz.
Mevcut tablo ekonomik anlamda zorlanmaların deşifresini yaparken, aslen arkadan nasıl bir tsunaminin de geldiğini bize haber veriyor. Fakat üç maymunu oynayan bir iktisat yönetim, mesleki teşkilat temsiliyeti ve medya üçgeninde hem firmalarımızı, bununla birlikte bireylerimizi kaybediyoruz.
Bir an önce bu konuya neşter vurup, gerekeni yapmazsak önümüzdeki süreçte fazlaca daha telafi edilemez bir fotoğrafla yüz yüze kalacağız. Çok geç olmadan şu gerçeklerle yüzleşelim artık.
Yorumlarınızı esirgemeyin lütfen 🙂